Türkiye plüralizmle faşizmin ve nazizmin yenilgisiyle 1945 yılında tanışmaya basladı ve plüralist sistemin çok sesli ve fikirler etrafında rekabeti ile  tanıstı. Tabiki bu normativ  anlamda demokrasiye geçiş demokrasi ile konsalidasyonu ile sonuçlanacak bir hedef ile başlatılan değil konjektürel ve yeni dünya düzeninde kendi yerini belirleme olarak gelişti.

Benim bu yazı ile irdelemek istediğim Türkiye gerçekten bir plüralist sistem olarak çok sesliliği ve farklı politik akımların fikirlerin rekabet sağlayabildiği bir sisteme ulaşabildimi veya amaçladımı. Tek parti döneminde yeni cumhuriyetin paradigmasi kemalizm etrafında modernizasyonu gerçekleştirirken Türkiyenin sonraki doğacak çok partili sistemin bütün ögelerini CHP çatısı altında barındırıyor olmasi idi. Yani bir anlamda o günün milli mutabakat hükümeti olarak CHP bir şemsiye parti işlevi görüyordu.

CHP’yi bu anlamda eleştirirken bugünün CHPsi değil tarihsel olgularla eleşirmek gerekiyor, ama aynı zamanda bugünün CHP’sini 1945 öncesi CHP’sinin bir bileşeni olduğunuda unutmmak şarti ile. Yani mesala Dersimi ve Zilan katliamlarını ele alırken bu katliamlari CHP tüm bileşenleri ile işledigi bir tarihsel olgu olarak kabul ederek.

Eğer günümüze dönersek bugünkü AKP, CHP ve MHP ortak mutabakat isbirligine bakarsak benzerlikleri 1945 öncesi CHP’sinin tekpartili sistem paradigması etafında birleşmeleri olacaktır. Bu nedenle eğer bugünün demokrasi sorununu ve kürt halkına ve gündemi belirleryen Rojava’ya müdahaleyi analiz edip ve bir sonuca varmak istiyorsak bu pencerede bakıp bir sonuca varabilecegimizdir.

Sonuç olarak Türkiye 1945 ile plüralist bir sisteme geçmis olsada çoğulculuk ve demokrasiye değil Kemalist paradigma çerçevesinde politik örgütlenmesini geliştirmesidir. Bu nedenledirki Dersimi ve Zilan katliamlarıni hayata geçiren 1945 öncesi CHP’si bugünün AKP, CHP ve MHP milli mutabakat hükümetinin ikizi olmasıdır ve aynı ve benzeri katliamları gerçekleştirmesi ve kürt politikasında birleşmeleri şaşırtıcı olmayacaktır.

Yurtseven Ülgü

2016-08-29